Проект «Моя семья – это семь Я»

Моя семья и наши семейные традиции Меня зовут Нане, моя семья большая и дружная. Дома нас 6 человек: дедушка, бабушка , папа, мама, сестра и я. Моя мама психолог, она работает в детском центре развития. Папа работает в Ереванском физическом институте, дедушка и бабушка уже на пенсии. Дедушка каждый день встречает меня из школы. Моя сестренка ходит в садик,а я учусь в Мхитар Себастаци. У нас дома есть хорошие традиции. Мы всегда ужинаем всей семьей . Каждую субботу мама везет нас в театр, кукольный театр или в музей. Все праздники мы встречаем всей семьей: Новый год, рождество, пасха… Я очень люблю свою семью.

Կախարդական ծիածանը

Լինում է չի լինում, մի աղջիկ է լինում։ Այդ աղջկա անունը Գոհարիկ էր։ Նա ուներ մի շնիկ ,իսկ շան անունը Բոշո էր։ Նրանք ապրում էին տատիկի մոտ, անտառի ծայրում գտնվող շիկահեր պարտեզում։ Ամեն առավոտ Գոհարիկը իր Բոշո շնիկի հետ դուրս էր գալիս պարտեզ և խաղում անտառի բնակիչների հետ ՝ գայլերի, աղվեսների, ընձուղտների, եղջերուների, նապաստակների և այլ։ Մի օր Գոհարիկն ու Բոշո շնիկը գնացին անտառ խաղալու և հանկարծ անձրև եկավ, նրանք թաքնվեցին տերևի տակ։ Երբ անձրևը դադարեց, հայտնվեց ծիածանը նրանք երբևիցե ծիածան չէին տեսել, և ծիածանի տակ կար մի կարաս ոսկի։ Երբ ուզում էին կարասով լի ոսկին վերցնեին, մտան ծիածանի մեջ։ Նրանք հանդիպեցին կենդանիներին, որոնք խոսում էին ու թռչում։ Նրանք հանիդիպեցին միմյանց հետ խաղացին, խոսեցին, թռչկոտեցին, և կենդանիները իրենց տարան բարի ոգիների աշխարհ։ Գոհարիկն ու Բոշոն բարի ոգիների հետ ծանոթացան և նրանց սովորեցրեցին թռչել։ Գոհարիկին ու Բոշոյին այնքան դուր եկավ այնտեղ, որ այնտեղ են բնակվում և ժամանակ առ ժամանակ, այցելում էին տատիկին։ Գոհարիկն ու Բոշոն ծանոթացրեցին իրենց նոր ընկերների հետ։