1. Վա՛յ որ պահէ զագահութիւն չար ի տան իւրում

Վայ նրան ով չար ագահությունը պահում է տանը։

2.Մարգարէ յիւրում գաւառի պատիւ ոչ ունի

Մարգարեն իր գավառում պատիվ չունի

Արևի ու լուսնի մասին

Արևը և լուսինը շատ չարաճճի ընկերներ էին։ Մի օր նրանք որոշեցին մարդկանց հետ կատակ անել, երբ գալիս էր գիշերը մարդիկ սպասում էին, որ երբ է լուսինը դուրս գալու բայց դուրս է գալիս արևը։ Ամբողջ օրը մադիկ սպասում են երբ էր դուրս գալու լուսինը բայց դուրս չէր գալիս և մարդիկ չեն կարողանում քնել, որովհետև արևի ճառագայթներ ուժեղ էին։ Արևը ու լուսինը տեսնում են թե ինչպես են տանջվում են մարդիկ, լույսը խանգարում է, որ քնենն որոշում են էլ այդպիսի կատակ չանեն։

Հայաստանը իմ հայրենիքն է։ Հյարենիքը ամեն ինչ է ինձ համար։ Իմօդն է, իմ ջուրն է և իմ հոգին։ Իմ հայրենիքն շատ դժվարություների միջով է անցել։ Մենք լինելով Մոնթեի Անդրանիկի և Նժդեհի ժառանգները, պետք է նրանց անուները բարձր պահենք

<<Ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ>> 

թարգմանած է- Ճանաչել իմաստությունը և խրատը, իմանալ հանճարի խոսքերը

Իմ հաջողության օրը

Ես երազում եմ դառնալ ծրագրավորող, և ապագայում, երբ դառնամ կնշեմ այդ տոնը։ Այդ տոնը ես նշելու եմ ՝ ծովափին ամռանը։ Մեծ սեղան եմ քցելու լիքը ուտելիքներով։ Նաև ուզում եմ ծովափը զարդարեմ փուչիկներով, ծաղիկներով, ես կկախեմ մեծ թուղթ, որի վրա գրված կլինի «ԵՍ ԱՅՍՕՐ ԴԱՌՁԵԼ ԵՄ ԾՐԱԳՐԱՎՈՐՈՂ»։ Ես շատ կուզենամ իմ տոնին ներկա լինեն ՝ ընտանիքս, քույրիկներս, եղբայրներս, ընկերներս, և բարեկամներս։

Խոսքը կազմվում է բառերից և նախադասություններից, իսկ բառերը հնչյուններից: Հայերեն բառերը կազմված են մեկից ավել հնչյուններից: Հայերենում շատ քիչ բառեր կան, որոնք կազմված են մեկ հնչյունից, բառը հնչյուն է կամ հնչյունախումբ: Այն հնչյունը կամ հնչյունախումբը, որը իմաստ է արտահայտում կոչվում է բառ: Շեշտը դրվում է բառի կամ հնչյունի վերջին ձայնավորի վրա:

Երեկ մայրիկս ինձ օգնեց առաջադրանքներս կատարեմ – Մայրիկս օգնեց։

Ես այսօր գնացի դպրոց – ես գնացի։

Ես շատ լավ եմ սովորում իմ դասերը – ես սովորում եմ։

Հայրիկս իմ տարեդարձին անակնկալ է ուզում անել – Հայրիկս ուզում է։

Ես իմ ընկերուհիների հետ սիրում եմ զբաղվել նկարչյությամբ – Ես սիրում եմ։

Երբ-որ հարմար է լինում մենք գնում ենք Գյումրի – մենք գնում ենք։

Ե՛տ եկե՜ք…
Գարնան վարար գետ եկե՜ք,
Անցա՜ծ օրեր, խինդ ու սե՛ր,
Դարձե՜ք, իրար հետ եկե՜ք:

* * *

Հին աշխարհքը ամեն օր
Հազար մարդ է մտնում նոր,
Հազար տարվան փորձն ու գործ
Սկսվում է ամեն օր:

Ես Նանեն եմ, 11 տարեկան։ Ծնվել եմ Երևանում։ Սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում 6-7 դասրանում։   Ես շատ եմ սիրում զբաղվել՝  նկարչյությամբ, հեծանիվ և անվաչմուշկ քշել, փազլ հավաքել։ Իմ ամենասիրած առարկան մայրենին է։

Այս ամառ մենք շատ հետաքրքիր արձակուրդներ ենք ունեցել հայրիկս, ես, մայրիկս ու քույրիկս գնացել ենք Սևան և Գյումրի։ Գնացինք Սևանի թերակեղզի այնտեղ մենք բարձրացանք վերև, ու բարձրությունից շատ գեղեցիկ էր երևում Սևանը, և եկեղեցի մտանք։ Սևանում մենք այնտեղ լողացինք, և երեկոյան խարույկ վառեցինք և հրաշալի անցավ մեր օրեր, մենք Սևանից վեռադարնում ենք մենք տեսանք անվերջանալի ժապավենը։ հետո մենք գանցինք Գյումրի։ Մենք Գյումրիում գնացինք Վառեմ-մառեմի պատեշգամբ, հետո գնացինք Շիրակի մարզային գրադարան այնտեղ կար 1800 ակաների գրքեր, մենք տեսանք իրենց պատեշգամբը շատ սիրուն էր։ Կառք և ֆայտոն նստանք։ Մենք մասնակցել ենք խաղող օրհնեքին։

Читать далее «Ստեփան Զորյանի «Ցանկապատը»» →

Читать далее «Վախթանգ Անանյանի «Հովազաձորի գերիները»» →