Դեպի լոռվա մարզ

Ես մայրիկիս ու իր կոլեկտիվի հետ գնացել ենք Ստեփանավան այնտեղ ձի քշեցի և դեկլոպարկում զբոսնեցի շատ գեղեցիկ տեսարան կար։ Այնտեղ մենք տեսանք կամուրջ, իսկ կամուրջի ձախ կողմում իրար փաթաթված ծառերն են, ես այնտեղ քարերի վրայով ցատկեցի և միքիչ էր խաղացի և վերադարձանք տուն։

Իմ գրադարանը, Երկնագույն նետը, Ջաննի Ռոդարի

Բեֆանան տարեց կին էր, որը խանութ ուներ։Խանութում վաճառում էին խաղալիքներ ու տարբեր նվերներ։ Բեֆանան իր սպասավորների հետ կտուրից կտուր էր անցնում։ Ծխնելուզներից ներս էր մտնում  ու նվերներ  բաժանում իր հաճախորդներին։ Մի օր Բեֆանան գնացել էր շրջագայության։ Երբ վերադարձավ, գնաց խանութ նամակների փոստարկղը բացեց և կարդաց։ Երբ երեխաների դուր չէր գալիս պատուհանին դրված խաղալիքները նա հեռացնում էր։ Նա երեք հարյուր վաթսունհինգ օր աշխատւմ էր և չուներ հանգստյան օրեր։ Մի օր Բեֆանան իջնում է, խանութի պահեստից հանում է խաղալիք գնացքը։ Հենց հանեց այդ գնացքը, նա որոշեց, որ այն կանվանի երկանգույն նետ։ Երկնագույն նետը իրոք  շատ գեղեցիկ գնացք էր։ Բայց երկար պահեստում մնալուց շատ էր փոշոտվել, Բեֆանան մի կտոր է վերցնում և սկսում մաքրել, և երկնագույն նետը սկսում է փայլել ալպիական լճակի նման։Լրիվ գնացքը երկնագույն էր,  նաև կայարանպետը և մեքենավարը։

Մաթեմատիկայի թանգարանի մասին

Մենք դպրոցով գնացել ենք մաթեմատիկայի թանգարան հենց դրա մասին կպատմեմ։ Մենք այնտեղ տրամաբանական խաղեր խաղացիք, գլուխկոտրուկ լուծեցինք։ Հետո դուրս եկաք գնացինք Թումանյան այգի այնտեղ հրապարակ կար մենք խաղացին հերապարակում խաղացինք։ Ինձ շատ դուր եկան մաթեմատկիայի թանգարանի խաղերը։