Повстречались как-то раз Лиса и Журавль:
— Как дела, Лиса-кума?
— Да всё бы хорошо, куманёк, да вот летать я не умею…
— Так давай я тебя научу! Садись верхом!
Уселась лиса на Журавля, поднялись они высоко в небо. Земля внизу — меньше горошины!
— Ну что, кума, готова?
— Да уж готова, а как летать-то?
— А вот прямо так и лети! — сказал Журавль и сбросил Лису со спины. Та камнем полетела вниз, хорошо ещё, что в стог сена угодила.
Журавль следом спустился:
— Ну что, кума, научилась летать?
— Ой, летать-то вроде бы летаю, только садиться тяжело!
— Ну раз так, влезай снова! Теперь посадку отрабатывать будем.
Кое-как, кряхтя и охая, взгромоздилась Лиса Журавлю на спину. Унёс он её выше прежнего, аж под самые облака, и опять сбросил вниз.
На этот раз угодила Лиса в болото, по самую шею увязла, насилу выбралась.
А летать так и не научилась.
Однажды лиса увидела летящий журавль. И он попросил воина научиться летать. Журавль согласился, положил лису на спину, и они поднялись на небеса. Лисе нравилось летать, потому что у лисы не было крыльев, чтобы летать самостоятельно.
Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթները
Գտնված երազը
Ջրահարս արքարադուստրը
Փերիների խոհարաը
Երկնագույն նետը
Սփիֆեն մաքրասեր խոզուկը
Երկնագուլպա պիպին
Ղազարոս Աղայանի հեքիաթները
Խնկո Ապոր առակները
Մխիթար Գորշի առակները
Եզոպոսի առակները
Ջելսոմինոն խսբեբաների աշխարհում
Աստվածաշունչ
Ջաննի Ռոդարի
Ի վերջո միսիս Գալահերը՝ ծեր գրադարանավարուհին, նկատեց երկու երեխաներին և մոտեցավ նրանց։ Նա խոսեց առանց շշնջալու, խոսեց բարձրաձայն, կարծես բոլորովին էլ հանրային գրադարանում չգտնվեր։ Այդ մեծապես զարմացրեց Լայոնելին և ստիպեց, որ ընթերցողներից մի քանիսը գլուխները բարձրացնեն գրքերից։
— Քեզ ի՞նչ է հարկավոր, տղա,— ասաց միսիս Գալահերը Լայոնելին։
— Գրքեր,— կամացուկ փսփսաց Լայոնելը։
— Ինչպիսի՞ գրքեր,— հարցրեց գրադարանավարուհին։
— Բոլորը,— ասաց Լայոնելը։
— Բոլո՞րը,— հարցրեց գրադարանավարուհին։— Ի՞նչ ես ուզում ասել։ Մի տոմսով միայն չորս գիրք կարելի է վերցնել։
— Ես ոչ մի գիրք էլ չեմ ուզում վերցնել,— ասաց Լայոնելը։
— Հապա ի՞նչ ես ուզում,— հարցրեց գրադարանավարուհին։
— Պարզապես դիտել եմ ուզում,— ասաց Լայոնելը։
— Դիտե՞լ,— ասաց գրադարանավարուհին։— Հանրային գրադարանը դիտելու համար չի ստեղծված։ Եթե կարդալ չգիտես, կարող ես դրանք թերթել, կարող ես նկարները նայել. բայց ինչո՞ւ ես ուզում միայն դրանց կազմերը տեսնել։
— Սիրում եմ,— շշնջաց Լայոնելը,— չի՞ կարելի։
— Ինչո՞ւ չէ,— ասաց գրադարանավարուհին,— դրա դեմ օրենք չկա,— կինը նայեց Յուլիսիսին։— Իսկ սա ո՞վ է,— հարցրեց նա։
— Սա Յուլիսիսն է,— ասաց Լայոնելը,— նա կարդալ չգիտի։
— Իսկ դու գիտե՞ս,— հարցրեց գրադարանավարուհին։
— Ոչ,— ասաց Լայոնելը,— բայց նա էլ չգիտի։ Դրա համար էլ մենք ընկերներ ենք։ Իմ ծանոթների մեջ նա միակն է, որ չի կարող կարդալ։
Հարցեր և առաջադրանքներ
Իմ կարծիքով գերքեր պետք է շատ կարդալ, որ շատ հետաքրքիր բաներ իմանանք։ Գերքերը պետք պահել խնամքով, չնկարազարդել, չգրել, չպատռել։
Կարդալ իմանալը շատ կարևոր է։ Գրքերը կարդարով դառնում ես խելացի ու բանիմաց։
Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթները
Գտնված երազը
Ջրահարս արքարադուստրը
Փերիների խոհարաը
Երկնագույն նետը
Սփիֆեն մաքրասեր խոզուկը
Երկնագուլպա պիպին
Ղազարոս Աղայանի հեքիաթները
Խնկո Ապոր առակները
Մխիթար Գորշի առակները
Եզոպոսի առակները
Ջելսոմինոն խսբեբաների աշխարհում
Աստվածաշունչ
Ջաննի Ռոդարի
«Աստվածաշունչ», «Ջելսոմինոն խսբեբաների աշխարհում»,
«Փերիների խոհարաը», «Երկնագուլպա պիպին»,
Նանե Գևորգյան 