Ես սիրում եմ գնալ <<Տիգրան Հայրապետյան>> գրադարան։ Անցած տարի մենք հանդիպել ենք Հեղնար Ավագյան հետ ժրուցել նրա հետ։ Նա պատմել է իր ստծագործությունների մասին և այն ինձ շատ է հտաքրքրել։ Այս անգամ այցի ժամանակ ընտրեցի իր մանկական բանաստեղծությունների <<Արևներ>> ժողովածուն։ Շատ գունեղ ու հետաքրքիր էր։
Նոր Տարի
— Մայրիկ, մայրիկ, ինչ ես կարծում,
Ձմեռ պապին մեզ հյուր կգա՞,
Կբերի՞ գիրք ու խաղալիք
Կամ չիր, չամիչ բերք ու բարիք։
— Ինչ ուզում ես, այն կբերի,
Միյան ոչինչ չանես թերի։
Արի խնդրենք ու խաղաղություն
Սեր, խնդություն ու լիություն։
Տատիկեց
Տատիկս բարակ
Շյուղերը վերցրեց,
Ինձ համար գունեղ
Մի գուլպա հյուսեց։
-Իմ բարի տատաիկ,
Իսկույն տուր՝ հագնեմ․
Իչքա՜ն տաք, սիրուն
Գուլպա ես ունեմ։
Ինչ լավ է, տատի՜կ,
Քո նուրբ ձեռքերով
Կարող ես հյուսել,
Ձևել ու կարել
ԵՎ շատ-շատ համեղ
Ճաշեր պատրաստել։
Հիսի՛ր, ի՛մ թոռնիկ,
Ցանկացած գործ էլ
Թե սիրով անես,
Միշտ գովասանքի
Խոսքեր կլսես։
-Աննմա՛ն տատիկ,
Երբ որ մեծանամ,
Բժիշկ կդառնամ,
Որ բուժեմ մարդկանց
Սիրո՛վ անսահման․․․
Անուշիկը
Շատ տխուր է Անուշիկը ,
Քիչ է մնում ՝ լաց լինլ․
Մոտեցավ բարի տատաիկը,
Որ գրկի ու համբուրի
-Իմ Անուշի՛կ, քա՛ղցր աղջիկ,
Ինչո՞ւ ես դու այդքան տխուր,
Թաց աչքերումդ գեղեցիկ
Երազներ կան՝ մաքո՜ւր, մաքո՜ր։
Իմ անունով են քեզ դիմում
Ու դեռ <<տատիկ>> անվանում․
Դու բոլրի՞ն ես պատկանում,
Այդ անունն ինձ չի սազում․․․
-Դու խռովկա՛ն, ի՛մ քաղցրանուշ,
Իմ անունով ենք քեզ կնքել․
Մեր տանը կա երկու անուշ՝
Մեծ ու փոքր, միշտ ժպտերես։
-Վա՜յ, տատի՛կ ջան, դու ինձ ներիր,
Հիմա նոր եմ ես հասկանում,
Երբ մեծանամ, ինձ էլ քեզ պես
<<Անուշ տատիկ>> են ասելու։
Նանե Գևորգյան 